‘Nieuwe lockdown dreigt’ ‘Tweede coronagolf wordt tsunami’. ‘‘Ruim de helft van de horeca technisch failliet.’ ‘Jordy (28) verloor zijn vader aan corona en werd toen zelf doodziek.’
Een willekeurige greep uit het media-aanbod van de laatste maanden. Google ‘Covid-19’ en je krijgt 6.270.000.000 treffers. 6 miljard 270 miljoen (!) berichten, foto’s, video’s, analyses en meningen over dezelfde pandemie. Je moet echt je stinkende best doen om er iets positiefs uit te filteren.
Al zeven maanden worden we overspoeld met cijfers en doemscenario’s over corona. Dag in dag uit dezelfde slechtnieuwsshow, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. In de zomer brak de zon even door, maar met het intreden van de herfst is de lucht weer inktzwart. De ziekenhuizen stromen opnieuw vol. Massaontslagen dreigen. Duizenden ondernemers in de horeca en detailhandel moeten lijdzaam toezien hoe hun levenswerk naar de gallemiezen gaat. Zzp’ers in de cultuursector, de reiswereld en de evenementenbranche zijn ten einde raad. Zoveel onzekerheid, zoveel gezinnen die het water tot de lippen staat. En dan moet de winter nog komen.
Je hoeft geen psycholoog te zijn om te weten wat een crisis van deze omvang in het hoofd aanricht. Daarvoor hoef je maar een rondje te maken op de socials, waar angst, verdriet, woede, koppigheid, somberheid, vastberadenheid en onverschilligheid elkaar in hoog tempo afwisselen. Afhankelijk van hoe we in het leven staan en welke persoonlijke schade corona heeft aangericht, zitten we allemaal vast in onze eigen cocon. Ieder mens leeft zijn eigen werkelijkheid. De een huilt om een dierbare die aan covid-19 is overleden. De ander richt zijn frustratie op de overheid en de media. Weer een ander steekt de kop in het zand, zwelgt in zelfmedelijden of recht de rug en zoekt naar creatieve oplossingen.
Feit is dat geen brein immuun is voor de aanhoudende negativiteit die over ons wordt uitgestort. De dagelijkse coronashit die we verafschuwen maar paradoxaal genoeg ook omarmen en cultiveren. Uiteindelijk is het allemaal perceptie. Als je jezelf en elkaar elke dag bevestigt in het beeld dat de wereld wordt verscheurd, probeer dan nog maar eens die andere werkelijkheid te zien. Het licht in de duisternis. Het klinkt misschien wat zweverig, maar het is de enige uitweg uit deze collectieve malaise. We zullen het vizier van het hoofd naar het hart moeten verleggen. Ons weer moeten richten op waar het in het leven echt om draait. De mooiste vaardigheid die we uit het oog zijn verloren, waar we ons geluk als mens aan ontlenen en die ons allemaal verbindt.
Het vermogen om lief te hebben.
Hoe moeilijk kan het zijn! In plaats van de dagelijkse portie Covid elke dag een scheutje liefde.
Geef een reactie