“De komkommers zijn in de aanbieding mijnheer”, zegt de kassière terwijl ze de komkommer scant die ik op de band heb gelegd. “2 komkommers voor de prijs van 1.”
Ik denk ‘Ach, het is maar een komkommer’, maar ik zeg ‘Oké, dan pak ik er nog eentje bij’. Ik draai me om en zie vier wachtenden in de rij. De man achter me lacht, maar ik hoor ‘m denken: ‘Dit is een snelkassa. Pak als de sodemieter die komkommer’.
En dus ren ik naar de groenteafdeling en grijp de eerste de beste komkommer uit de kist. Om geen onnodige supermarktmeters te maken en de wachttijd voor mijn volgers zo kort mogelijk te houden, kies ik voor dezelfde route terug. Ik stap over het gesloten toegangspoortje. En dan – natuurlijk, ik had het kunnen weten – gaat het alarm af.
WIEEEEWIEEEWIEEEEEWIEEEE.
Ineens zijn alle ogen op mij gericht. Ladies en gentlemen… we hebben een dief in de winkel. Naast de snelkassa staat een man in een pak. Hij oogt kalm, maar in zijn ogen lees ik dat hij klaar is om deze blonde terrorist tegen de grond te werken. Mocht het nodig zijn.
Zover komt het gelukkig niet. Om mijn onschuld aan te tonen, zwaai ik met mijn komkommer. En ik zeg; ‘Sorry, het was 2 halen, 1 betalen.’ De man knikt en ik loop verder. Naar de kassa. Ik en mijn komkommer.
Zeg niet dat het leven saai is.
Geef een reactie